THAKSIN - Second Expanded Edition
Pasuk Phongpaichit
Chris Baker
Silkworm Books
ต้นฉบับเขียนเมื่อ Apr 9 2010, 07:28 PM
เป็นเพียงการเสนอภาพคร่าวๆแบบยังไม่ได้อ่าน
เล่มนี้คือเล่มที่ผมตั้งใจซื้ออีกเล่มหนึ่ง ชื่อชั้นของนักเขียนที่มีจุดเด่นเป็นนักวิจัย ทำให้ข้อมูลที่แน่นปึ๊ก คือจุดขาย แถมด้วยการตั้งโจทย์ และการมองประเด็น ก็แตกต่างและตรงไปตรงมาแบบน่าสนใจ โดนคนว่ามาแล้วทั้งฝ่ายค้านและฝ่ายรัฐบาล ก่อนอื่นเลย เวลาคนบอกว่าคนนู้นคนนี้เป็นนักวิชาการค่ายนั้นค่ายนี้ ผมเองสนใจน้อยนะ ถ้ามันไม่เวรจริงๆ จนมีผลในงาน อย่างงาน เจิมศักดิ์ ผมสุดจะรับได้ อคติเยอะมาก จนไปบดบังสาระ งานเลยดูตลกมากกว่าจะเป็นงานวิชาการ นอกนั้นผมโอเค ถ้าจะมีประเด็นเรื่องฝ่ายที่ตัวเองสนับสนุนบ้าง ติดปลายนวม อันนั้นไม่ว่ากัน เพราะผมเชื่อว่า หากเราอ่านอย่างมีสติและรอบด้านพอ เราจะกรองออกได้เอง
เล่มนี้หน้าปก ผมชอบมาก เหอๆ ขออภัยใครก็ตามที่เป็นแฟน แม้ว ล่วงหน้าครับ คือคุณต้องยอมรับอันหนึ่งก่อนว่า แม้วมีหน้าตาที่เป็นไอคอนของทศวรรษนี้ในเมืองไทย สมบูรณ์แบบด้วยความยะโสโอหัง และกร้าวร้าว ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องปกติของนักการเมืองหรือคนที่เล่นการเมือง หากไม่มีความกร้าวร้าวบนใบหน้า ในบางโอกาสย่อมไม่ประสบความสำเร็จไปได้ เพียงแต่แม้วมีมากและมากยิ่งขึ้นในเทอมสองของเขา เพราะแม้วจะเน้นบ่อยมากเรื่อง ความเป็นนักการเมืองที่คนนิยมซึ่งไม่แปลก อีกคนที่กำลังหายใจรดต้นคอ คือ มาร์ค ขออภัยล่วงหน้าสำหรับแฟนๆ มาร์คเช่นกัน มาร์ค มีหน้าตาที่กวนสุดๆก็ตอนที่ประชุมกับ เสื้อแดง ซึ่งผมว่าไม่แปลก เพราะเมื่อคนเรามั่นใจอะไรสุดๆ มันจะแสดงออกมาที่หน้าตา การกระทำ และภาษากาย มาร์คก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แกทำหน้าตาดูถูกคน ยะโสโอหัง และกร้าวร้าว ได้ละม้ายคล้าย แม้วสมัยคุยกับนักเมืองฝ่ายตรงข้ามและนักข่าวมาก แม้ทั้งคู่จะพยายามสร้างภาพกันสุดๆทั้งคู่ แต่ด้วยความว่าแม้วอยู่นานกว่า เขาก็เลยเหมือนพวกนักฟุตบอลซูเปอร์สตาร์วัยรุ่น ที่โว้ได้ทุกจังหวะ ส่วนมาร์ค ผมว่าหายใจรดต้นคอ เพราะอยู่แค่ไม่เท่าไหร่อาการ ออกซะแล้ว อำนาจ ครับผมว่า หรือ ดูสุริยะใส ก็ได้ แต่ก่อน หน้าจืดๆยังกับอะไร พอพูดก็หนักไปทางออกทะเล มั่วๆไม่มีคนฟัง ตอนนี้ครับ หนังคนละม้วน ความมั่นใจสุดๆ ถึงจุด peak ในชีวิตนักเตะนะผมว่า
อันนี้ว่าด้วยเรื่องหน้าปก เห็นแล้วร้องอ๋อเลยแหละครับ ว่าเข้าใจเลือกรูป มันอธิบายอะไรได้เยอะมากครับ ผมเห็นครั้งแรกนี่ ถึงกับยืนยิ้มคนเดียวที่หน้าบู้ท จนคนขายเขานึกว่าผมเป็นอะไร เหอๆ
เล่มนี้ค่อนข้างหนา ประมาณ 400 หน้า รูปน้อย ตัวหนังสือเยอะ แต่ละเอียดน่าสนใจกว่า หนังสือ พวก"รู้ทันทักษิณ" มากเพราะอันนั้นไม่รู้ทันหรอกครับเรียกว่าเข้าใจน่าจะเหมาะกว่า หรือพวกหนังสือแนวแฟชั่นวัยรุ่น พวกลับลวง พลาง หรือเจาะ ctx คือ ผมซื้อมันหมดล่ะ เลยว่าหนังสือพวกนี้ชวนเสียดายตังค์มากกว่า ข้อมูลไม่แน่นแถมไม่ได้ลึกมาก จินตนาการก็มากไปนิด เห็นปีนี้ หนังสือแนวๆนี้ ก็จะมีอีกเล่ม เรื่อง "แดงล้มเจ้า" ของค่ายมติชน ผมยืนอ่านคร่าวๆ ก็ไม่มีอะไรใหม่ หรือชวนน่าสนใจมาก ถ้าใครตามจริงๆจะรู้ว่า ไม่มีใครทำอย่างนั้นได้ มันมีปัจจัยหลายอย่างมาก อย่างดีก็เป็นพวกเกาะกระแส หรือพยายามหากิน ล่ะก็ใช่
อันนี้คำชมท้ายเล่มครับ
"The best account available in English of the Thasksin regime" - Kasian Tejapira
"A wonderful book - read it and gain insights that are simply not available anywhere else" - Kevin Hewison, Bangkok Post
คือจริงๆผมก็รู้จากการอ่าน คอลั่มหนึ่งใน Bangkok Post นั่นแหละครับ เหอๆ คือผมเองไม่ปฏิเสธว่า แม้ว แย่ แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นดี หรือดีกว่านะ หากลองเล่มนี้แค่สารบัญ คุณจะเห็นเลยว่า การเซ็ตบท นั้นแสดงให้เห็นปัญหาและที่ที่ไปของแม้วได้ชัดเจนมาก หากต้องการลงลึกๆ เล่มนี้น่าสนใจครับ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น