โรงแรมมหากาฬ [Creepers] - David Morrell
สุวิทย์ ขาวปลอด แปล
ต้นฉบับเขียนเมื่อ Sep 9 2008, 11:59 PM
ผมพึ่งจะได้เริ่มอ่านนิยายที่ ท่านนี้เขียนมาได้เล่มเดียวเท่านั้น เล่มนี้เป็นเล่มที่สอง
ต้องยอมรับว่า เขาเป็นนักเขียนที่ผูก เรื่องได้ตื่นเต้นตลอดเวลาจริงๆ ผมอ่านแบบฆ่าเวลาระหว่างวัน
ใช้เวลา ประมาณ 4 วัน ก้ออ่านจบ สนุกจนวางไม่ลงทีเดียว
โครงเรื่องเป็นแบบ 1 สถานที่ แต่ใช้เวลาในการเดินเรื่อง ซึ่งจบลงภายในคืนเดียว เหมือนนิยายอีกหลายเรื่อง
ที่ใช้การดำเนินเรื่องประมาณนี้ เช่น ยูลิซิส ของ เจมส์ จอยช์ นั่นก้อ วันเดียว แต่เป็นในเมืองๆเดียวแทน
เรื่องเริ่มประมาณ 3 ทุ่ม เสร็จเรื่องประมาณ ตี 5 เป็นเรื่องราว ของกลุ่ม อดีตนักศึกษา-อาจารย์ กลุ่มหนึ่งที่ชอบสำรวจ อาคารเก่า
ทิ้งร้าง หรือ เมืองร้าง หรือ ท่อน้ำเก่า ประมาณนั้น คล้ายๆ สารคดี ที่สำรวจใต้เมืองใหญ่ ของ ช่อง history เพราะนัยว่า
เมืองเก่าในอเมริกา หรือในยุโรป มักสร้างทับกันไปเรื่อยๆ แต่ในกรณี นิยายเรื่องนี้ เป็น โรงแรมเก่า ซึ่งอยู่ในย่านตากอากาศเคยดัง
เรื่องจั่วหัวที่หน้าปกว่า "เข้าไปเสี่ยงด้วยตัวคุณเอง, บางอาคารถูกทิ้งร้าง เพราะเหตุผลบางอย่าง"
เนื่องว่าเบื้องหลังคือตัวโรงแรมเองประหลาด(สูงเจ็ดชั้นรูปร่างเหมือนปิรามิดอินคา), เจ้าของก้อประหลาด(เป็นพวกเศรษฐีผู้แยกตัว),
แขกที่มาอยู่ก้อประหลาด(เป็นมาเฟีย) และสุดท้ายเรื่องประหลาดมากมายยังเกิดกับผู้มาพักทั่วไปด้วย (เช่นคดีฆาตกรรมต่างๆ)
แน่นอน เฉกเช่นนิยายตื้นเต้นที่ดี แรงขับดันให้เกิดการเคลื่อนของตัวละคร ผมว่าในเรื่องนี้ถือว่าปกติ อาจไม่ถึงหวือมาก แต่เป็นไปได้
อีกอย่างที่นิยายตื้นเต้นควรมี คือการหักมุม, ตัวร้าย และฉากซึ่งยากต่อการหลบหนี หรือ ฉากซึ่งสร้างความน่ากลัวได้ด้วยตัวของมันเอง
ซึ่งมีครบ อยู่แล้วในเรื่องนี้ แต่เนื่องจากผมเคยอ่าน นักเขียนท่านนี้มาก่อนแล้ว 1 เรื่อง พอจะรับรู้ได้ดีว่า แกชอบ หักมุมหลายรอบ
เรื่องก่อนที่ผมอ่าน หัก มัน 3-4 รอบ ถึงกับจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้มันอ่านสนุก
ในเรื่องนี้ก้อเช่นกัน หักมุม และบิดไปมาหลายรอบ แต่การดำเนินเรื่องผมว่า ก้อไม่ถึงกับเป็นไปไม่ได้เสียเลย ยิ่งเพิ่มดีกรี
ให้มากขึ้นไปอีก ตื้นเต้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สนุกมากๆ ลองดู แล้วกัน นักแปล ก้อสุดยอดด้วย เหอๆ ต้องช่วยอุดหนุนแกหน่อย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น