The Girl Who Leapt Through Time
กระโดดจั้มพ์ทะลุข้ามเวลา
Drama / Romance / Science fiction
Director - Mamoru Hosoda
Writer - Yasutaka Tsutsui (original novel)
Satoko Okudera (screenplay)
Studio - Madhouse
ต้นฉบับเขียนเมื่อ May 14 2009, 09:39 PM
หนังย้อนเวลาแนวหวานนั้นมีหลายเรื่อง อาทิเช่น secret ที่เดินทางผ่านเปียโนโบราณ กับโน้ตเพลง หรือ เก่าหน่อย somewhere in time อันนั้นใช้นอนในสถานที่โบราณ แต่งกายก็โบราณแล้วตั้งใจสะกดจิตตัวเองให้ย้อนเวลากลับไปอดีต หรือจะ back to the future อันนั้นใช้เครื่อง แต่ไม่ค่อยหวานมาก หรือ il mare จะเข้าแนวด้วยหรือเปล่า ก็ยังลังเล แต่คิดว่าไม่เข้าเท่าไหร่ เพราะเจ้าตัวไม่ได้เดินทางไปด้วยมีเพียงติดต่อผ่านตัวเชื่อม / เพียงแต่เรื่องนี้ใช้การกระโดดของนางเอกเป็นวิธีย้อนเวลา ง่ายๆสั้นๆ ไปได้ทุกเมื่อ เพียงกระโดด ไปไกลมากก็กระโดดสูงมาก
การ์ตูน รายละเอียดภาพสูงและสวย หากจะบอกว่าชอบในครั้งแรกที่ดูหน้าปก ก็ไม่ผิด เนื่องว่าภาพมีรายละเอียดมากจริงอย่างที่บอก และเมื่อดูก็ไม่ผิดหวัง ภาพเคลื่อนไหวยังคงสวยเหมือนเดิม เรื่องนี้เป็นเรื่องของ 1 สาว (Makoto Konno) 2 หนุ่ม เพื่อนสนิท (Chiaki Mamiya, Kosuke Tsuda) ซึ่งทุกคนเป็นวัยรุ่นในโรงเรียนมัธยมของญี่ปุ่นทั่วๆไป โรงเรียนหนึ่ง ชีวิตดำเนินไป ดั่งเส้นตรงเป็นปกติ จนวันหนึ่งนางเอกไปพบกับเหตุการณ์ประหลาด ที่ทำให้เธอมีพลังในการย้อนเวลา ซึ่งเป็นการย้อนเวลาแบบไม่ธรรมดา ให้เรานึกภาพว่า เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปบนห้วงของเวลา ตัวเราเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งๆ หากเราเดินหน้าหรือย้อนหลัง เราควรจะต้องเจอกับตัวเราเอง แต่เรื่องนี้ไม่เจอ อาจจะเพื่อหลีกเลี่ยงกฏทางฟิสิกส์ เรื่องอนุภาคปฏิปักษ์ หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ(ทุกอนุภาคในเอกภพต้องผลิต อนุภาคและอนุภาคปฏิปักษ์ออกมาเพื่อหักล้างกัน เช่น ถ้าเราไปเจอคนที่เหมือนเราทุกอย่างแล้วเราไปแตะตัวเขา เราจะหายไปทันที เพราะเขาคืออนุภาคปฏิปักษ์ของเรา) แต่ไม่ใช่เอกภพคู่ขนานแน่ๆ นอกจากไม่เจอแล้ว เหมือนกับว่า ตัวเธอเข้าไปแทน ตัวเธอในห้วงเวลานั้นแบบสมบูรณ์ เรื่องจึงดำเนินต่อเนื่องไม่สะดุด เหมือนฉายหนัง แล้วย้อนกลับตัดต่อแล้วฉายต่อได้เลยประมาณนั้น
เมื่อข้อจำกัดบางอย่างหมดไป หนังจึงดำเนินได้แบบสุดๆมากขึ้น เคยคิดเหมือนกันว่าถ้าทุกอย่างมันเดินหน้าถอยหลังง่ายๆ เราจะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของเวลาหรือเหตุการณ์นั้นๆได้อย่างไร จริงอยู่บางเรื่องบางเหตุการณ์ ถ้าดูบ่อยๆ ก็จะได้แง่มุมหลายแง่ขึ้น ได้เห็น ได้มีเวลาคิดมากขึ้น ไม่ด่วนได้เกินไป แต่บางอย่างก็ทำให้ลดคุณค่าได้เหมือนกัน ทำให้มันธรรมดาเกินไป เหมือนหลายเหตุการณ์ที่ มันจะประทับใจ หรือโหดร้ายที่สุด เมื่อครั้งแรกที่เราเจอ เช่นคงไม่มีใครอยากรักษารากฟันซ้ำไปซ้ำมาเป็น 10 รอบ เพื่อแค่ดูแง่มุมความเจ็บปวดกระมัง หรืออาจจะมี เหอๆ แต่ถ้าเป็นบางเรื่องล่ะ..........
ใจหนึ่งผมชอบ นางเอกเรื่องนี้เล็กๆในแง่ ดูท่าแกจะยังไม่เข้าช่วงวัยที่นับถือ ลัทธิใต้วงแขนขาว ผิวเรียบเนียน แม้วิ่งแทบเป็นบ้าเหงื่อยังไม่ออกสักหยอดให้ลำคาญใจขณะคุยกับหนุ่มรูปหล่อ หรือ หมกมุ่นกับการตกแต่งร่างกาย ที่มีเส้นแบ่งบางๆที่เรียกว่าความพอดี คั่นระหว่างความมั่นใจกับความอุบาทว์ แม้เด็กคนนี้จะออกห้าวนิดๆแต่ก็ยังมีความเป็นเพศหญิงสูง (ทั้งในแง่ห่วงหาอาทรหรือความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นแบบมากมาย) แม้ว่าเพื่อนชายที่แวดล้อมถือว่าเป็นระดับดาวโรงเรียน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยรู้ใจตัวเองหรือสนใจซักเท่าไหร่ แต่เธอเริ่มรับรู้เมื่อเธอเริ่มกระโดด เมื่อยิ่งกระโดดบ่อยขึ้นยิ่งรับรู้แง่มุมมากขึ้น ทำให้เธอได้แง่มุมของคนรอบข้างมากขึ้น เหมือนว่ายิ่งกระโดดแต่ตัวยิ่งติดดินขึ้น ยิ่งย้อนอดีตตัวยิ่งอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น
ถ้าใครชอบสไตล์หวานๆ ภาพสวยๆ เนื้อเรื่องไม่ลึกแต่ก็ไม่ตื้นมากอันนี้น่าจะเหมาะมาก ดูเพลินๆดีในระดับว่า เผลอๆมีน้ำตาไหลได้ในท้ายเรื่องตามประสาหนังรัก แต่ถ้าเส้นลึกก็อาจจะไม่เหอๆ อันนี้โซน 3 พากย์ไทยเรียบร้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น