วันอังคารที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2553

The Wind-Up Bird Chronicle - Haruki Murakami

The Wind-Up Bird Chronicle - Haruki Murakami
บันทึกนกไขลาน - นพดล เวชสวัสดิ์ แปล


ต้นฉบับเขียนเมื่อ Jan 19 2009, 07:02 PM

นิยายขนาดยาว เรื่องของคนที่สมัครใจจะตกงาน จ่าหัวอย่างนี้เรียกร้องความสนใจจากผมได้อักโขอยู่ จริงๆแล้ว บอกตามประสาซื่อว่า พึ่งรู้จักงาน มูราคามิ ได้เป็นชิ้นที่ 2 เท่านั้น เรื่องแรกที่พึ่งอ่านจบไปก่อนหน้านี้ คือ แกะรอยแกะดาว ซึ่งถูกใจเป็นอย่างยิ่งกับ ลีลาการเขียนที่ กวนอวัยวะเบื้องล่างอย่างได้จังหวะ
(น่าเสียดายที่เล่มอื่นในชุดนี้เลิกพิมพ์ไปแล้ว) งานมูราคามิ ในความรู้สึกผมคือ การนำเอาเรื่องธรรมดาๆ มารวมการโครงเรื่องแบบที่น่าจะเป็นไปไม่ได้ (ในกรณีแกะรอย แกะดาว คือ แกะพันธุ์ประหลาดที่มีปานดาวกลางหลัง) ทำให้ ลีลาไม่ซ้ำใครจริงๆ กับจังหวะการเดินเรื่องผมว่ามันส์มาก

เล่มนี้ก้อเหมือนกัน คือโครงเรื่องหลักนั้นไม่มีอะไร เพราะมันคือ บันทึกของคนที่เต็มใจตกงาน แต่ในรายละเอียด และการผูกเรื่องที่มูราคามิ ใส่เข้ามาต่างหากที่ เพิ่มรสชาด เปรียบเหมือนกับ ข้าวผัด ที่หลักๆก้อคือข้าวและไข่ เนื้อสัตว์ ผัก และ สไตล์ ต่างความชอบ ต่างเทคนิค บางคนใส่ เป็ดย่าง หมู ไก่ เครื่องทะเล คือสุดแล้วแต่เราจะคิด (จริงๆผมพึ่งเห็นรายการหนึ่งของญี่ปุ่น นำเสนอ วิธีการผัดข้าวผัดให้อร่อย ด้วย 13 ขั้นตอน ทั้งนี้รวมถึง เวลา, อุณหภูมิ และลำดับการใส่ก่อนหลังของเครื่องปรุง ที่ค่อนข้างเป็นระบบอย่างยิ่ง) แต่อันนี้คือ ข้าวผัดสไตล์มูราคามิ ที่ใส่ส่วนผสมอันหลากหลาย เหมือนเรื่องสั้นหลายเรื่องที่บรรจุในหนึ่งนิยายขนาดยาว

ความพิสดารของเครื่องปรุง มูราคามิ ทำให้ผมค่อนข้างทึ่งพอควร เพราะจากส่วนประกอบหลักอันได้แก่ นักแล่หนัง, บ่อน้ำแห้ง, เด็กผู้หญิงที่ไม่ยอมไปเรียน, หมอดูพลังจิต, อดีตนายทหารที่มือขาดไปข้าง, เรื่องสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2, ทหารโรคจิตรัสเซีย, ปานสีน้ำเงิน, สองพี่น้องสาวหมอดูที่แปลกด้วยทั้งชื่อและความเป็นมา, 2 แม่ลูกสุดประหลาด, บ้านผีสิง, บันทึกลับ และ แมว(หลายคนที่ตามงานคงจะสังเกตเหมือนกันว่า เพ่แกใส่แมว เพราะรักแมวมาก แทบจะทุกเรื่องหลังๆ) อ้อ เกือบลืม เรื่องแนว พี่เมียและครอบครัวภรรยาด้วย ซึ่งดูๆไป เกือบเหมือนละครบ้านเรา แต่ผมบอกได้เลยว่า ไกลจากกันมากเลย
มาผสมกันได้เป็นนิยายขนาดยาว 719 หน้า และแน่นอนการที่จะทำให้ผู้อ่านติดตามได้ตลอด นี่แหละครับฝีมือจริงๆ

เรื่องเหมือนไม่ไปด้วยกัน โครงเรื่องแฟนซีตลอด และอีกอย่างหนึ่ง การเขียนเรื่องของคนธรรมดาๆ เหตุการ์ณธรรมดา มาบิด แล้วเรียงใหม่ คือ ส่วนผสมที่น่าสนใจ และน่าหาอ่านในกรณีคนยังไม่เคยหรือพึ่งอ่าน งาน
มูราคามิ เหมือนผม ก้อน่าหามาลอง แฟนประจำคงไม่พลาดอยู่แล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น