Nineteen Minutes - Jody Picoult
19 นาที - จิตราพร โนโตดะ แปล
ต้นฉบับเขียนเมื่อ Feb 1 2009, 01:03 AM
สุดยอด สุดยอด และสุดยอด ในความเห็นส่วนตัวแล้ว เรื่องนี้น่าทำเป็นหนังมากๆ เป็นหนังดราม่าชั้นดีได้อย่างแน่นอน
ผมซื้อเพราะอ่านปกหลังแบบย่อๆ ตอนแรกคิดว่าเป็น ออกแนวนักสืบ/ฆาตกรรม ซึ่งจริงๆก็ไม่ไกล มันเป็นทำนองนี้จริงๆเหมือนกัน แต่ผมว่าจะออก ดราม่าเยอะกว่า / เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะว่าไปไกลตัวไหม ไม่แน่ ใกล้ตัวไหม ไม่เชิง ถ้าจะให้ใกล้เคียงสุดๆในความเห็นผม น่าจะเปรียบกับเรื่องในมหาวิทยาลัยบ้านเราจะตรงสุด เพราะด้วยความที่ว่า เด็กบ้านเราจะโตช้ากว่าเมืองนอก แต่ในปัจจุบันอาจจะเริ่มเปลี่ยนไปในแง่ความกร้าวร้าวที่มากขึ้น แนะนำได้ว่าถ้าจะให้เห็นภาพสุดๆ ลองเปรียบเป็นเรื่องราว สักมหาลัยปี 1-3 ไม่เกินนี้ เห็นภาพครับ และจะเข้าใจได้มากขึ้นทั้งสภาพสังคม, การใช้ชีวิต
เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ เด็กนักเรียนมัธยมในอเมริกา ที่เอาปืนออกมายิงเพื่อน แรงบันดาลใจ คือ โคลัมไบน์ แน่นอน มีการอ้างถึงด้วย และ นักเขียนท่านนี้นำไปต่อยอดได้ดี โดยที่ลึกลงไปคือความเป็นนักเรียงร้อยเรื่องราวได้น่าสนใจคนหนึ่ง รายละเอียดเยอะจนทำให้เราเห็นภาพและเข้าใจตัวละครมากขึ้นในระดับที่ชัดเจนขึ้น นักเขียนอีกคนที่เห็นทำได้ และ ผมเอย ถึงมาตลอด คือ สตีเฟ่น คิง
การนำหลายๆมุมมองจากหลายๆคนในเหตุการ์ณมาเรียง ทั้งต่อเนื่องและสลับช่วงเวลาใหม่ ทำให้อ่านสนุกไม่น้อย หลายคนอาจเคยถามว่า ทำไมต้องเด็กเอาปืนออกมายิงกัน - พ่อแม่และการเลี้ยงดูรึ (อันนี้ตอบได้แบบเห็นภาพว่าผมก้อไม่เชื่อในแง่นี้แบบร้อยเปอร์เซ็นต์นัก เราเห็นเด็กเลวๆ ที่มาจากครอบครัวดีๆเยอะไป เช่นพวกเด็กจบนอกที่ตั้งกลุ่มปล้นที่เป็นข่าวไปไม่นานในบ้านเรา), สภาพแวดล้อมอันชวนหดหู่รึ หรือ ความกดดัน อันใดที่ทำให้เด็กพวกหนึ่งใช้ปืนแก้ปัญหา ........จริงๆแล้วถ้าท่านอ่านไปสักช่วงหนึ่ง อาจเกิดความคิดซักแวบ เหมือนผมว่า เด็กพวกนั้นอาจสมควรโดนยิง แต่พออ่านไปอีกท่อนหนึ่งความคิดก้อเปลี่ยนไปเป็น เด็กที่ยิงก้อสมควรโดนลงโทษและไม่น่าให้อภัย นี่ละครับเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้มันตัดไปตัดมาตลอดระหว่างสองขั้ว บางครั้งเหยื่ออาจสลับไปมาได้ตลอดเวลาแล้วแต่ว่าเราเลือกมองมุมใดและสังคมเลือกแบบใด
ตอนจบเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมาก มากจริงๆ จนต้องยกนิ้วให้นักเขียนที่ไม่รอมชอมให้กับ ปมของเรื่อง จนเอามาบดบังสาระไป / ฉากและช่วงเวลา มีการปูพื้นฐานตัวละครตั้งแต่เด็ก มาจนถึงเหตุการ์ณ จนคลี่คลาย แล้วไป ขมวดปมต่อไปที่ฉากตัดสินคดี ที่พลิกไปพลิกมาจนเดาได้ยาก พอควร
ตัวเล่มอาจจะดูหนาซักนิด ถ้าอ่านไป ท่านจะเข้าใจทันทีว่ามันจำเป็น เพื่อจะได้เห็นชัดเจนในขณะที่นิยายจับภาพ ช่วงเวลานั้นไว้ ถ้าไม่ละเอียด ผมว่ามันอาจไม่กินใจเมื่ออ่านจบแบบนี้ก้อเป็นได้ และนี่คือประโยคที่ผมสนใจมากๆตอนอ่านครั้งแรกก่อนตัดสินใจเอามาอ่าน
" ภายใน 19 นาที คุณอ่านนิทานให้เด็กฟัง หรือเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง คุณเดินได้หนึ่งไมล์ หรือ เย็บชายเสื้อ
หนึ่งตัว หรือพับเสื้อผ้าที่ตากแห้งแล้วของครอบครัวขนาดห้าคนได้
ภายใน 19 นาที คุณสามารถหยุดโลกได้
ภายใน 19 นาที คุณสามารถแก้แค้นได้ "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น