Norwegian Wood - Haruki Murakami
ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย - นพดล เวชสวัสดิ์ แปล
สนพ. กำมะหยี่
ต้นฉบับเขียนเมื่อ May 12 2009, 09:55 PM
หลังจากที่อ่าน แกะรอยแกะดาวไป ผมติดตามงานของ มูราคามิ แบบปูพรม คืออันไหนที่ยังมีขาย ซื้อดะ เก็บอ่านจนตอนนี้เหลือ 2 เล่ม เป็นภาษาไทยอีก 1เล่มเป็นอังกฤษที่ยังไม่ได้อ่าน แต่แว่วมาว่า เล่มอังกฤษที่กล่าวถึงกำลังแปลกันอยู่น่าจะออกขายในเร็ววัน ถ้าพูดถึงงานไหนที่ชอบหลังจากตะลุยแบบอ่านดะมา ก็น่าจะมีเล่มนี้เป็นหนึ่งในเล่มที่ชอบคือจริงๆ ขณะนี้ผมชอบอยู่ 3 เรื่องจากจำนวนทั้งหมดที่อ่านมา บางเล่มออกวิงเวียนมากเกิน บางเล่มก็ดูเหมือนกันเกิน แต่ 3 เล่มที่ชอบจะมีลักษณะที่ต่างออกไปแต่ไม่ชวนวิงเวียนมาก / เรื่องนี้ชื่อไทยถือว่าสรุปย่อได้ดีมากครับ เห็นภาพดีแต่ต้องอ่านจบแล้วนะ
ผู้เขียนกล่าวว่าเรื่องนี้มาจากเรื่องสั้น เรื่องหนึ่งก่อนที่จะกลายเป็นเรื่องยาวเรื่องนี้ และเรื่องนี้ถือว่ามีความเป็นส่วนตัวของเขาค่อนข้างมาก พออ่านเสร็จ สิ่งหนึ่งที่เห็นคือโครงเรื่องแบบเดิมๆที่แปลกๆแฟนซีๆ หรือบางคนจะเรียกว่าโลกแบบเบี้ยวๆ หรือโลกคู่ขนานแบบมูรากามิ (หลายเรื่องมูรากามิ ชอบดำเนินเรื่อง เหมือน 2เรื่องที่วิ่งคู่กันไป แต่จุดรวมจะมารวมที่เดียวกัน) กลับไม่ปรากฏอย่างเด่นชัดเลยในเรื่องนี้ อาจพูดได้ว่าเล่มนี้ค่อนข้างชอบมาก ในแง่ที่มีความอบอุ่นนิดๆของมนุษย์ซ่อนอยู่ จริงๆก่อนหน้านี้ เรื่อง "ราตรีมหัศจรรย์" ก็อาจถือได้ว่ามีกลิ่นความอบอุ่นแบบมนุษย์ๆซ่อนอยู่ แต่จะแอบซ่อนโครงเรื่องแฟนซีไว้นิดหน่อย แต่เรื่องนี้ไม่มีเลย เป็นความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคนด้วยกันแม้ บางขณะอาจดูแปลกแต่ไม่ประหลาดเกิน เรื่องนี้สร้างบนความสัมพันธ์ของคนหลายๆคนกับตัวเอก โดยใช้ช่วงเวลาขณะที่ตัวเอกอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย (เอกการละคร) โดยแบ่งเป็นตัวละครหญิงหลักๆ 4 คน ซึ่ง 2 ใน 4 นี้ตาย ส่วนตัวละครชายที่หลักๆ ก็ 3 คน ตายไปซะ 1
โดยชื่อแปลแล้วจะเห็นว่ามีเรื่อง "ความรัก" ยิ่งอ่านงานของมูรากามิ จะเห็นว่า คนในสังคมชนชั้นกลางในเมืองมันเหงากันเพียงใด มันอ้างว้าง ไม่ใช่ไม่มีรากนะเพียงแต่ลอยไปลอยมา คว้าอะไรได้ก็เอามาสวมเป็นตัวตน เหมือนกระสือ บางครั้งมันดูหดหู่ เหมือนคุณหาทางไปต่อไม่ได้ คือ เอานู้นเอานี่มาสวมก็แล้ว มันก็ยังไม่เต็ม บอกไม่ได้ว่าทำไม แต่ในใจยังโหยหาอยู่ และนิยายเรื่องนี้ก็ให้ภาพเช่นนั้น เลือกทางของคุณเอง (ทุกตัวละครมีลักษณะเฉพาะตัว) หรือ หาและเชื่อมความสัมพันธ์กับคนอื่น (การได้เพื่อนใหม่ของหลายตัวละคร) ทำยากทั้งคู่ในภาวะสังคมที่ไม่มีแก่น เราจึงต้องพยายามสร้างแกนกลางให้ทุกคนได้มีที่จับยึดไว้กระมัง เราจึงต้องการ "รัก" มากยิ่งกว่าครั้งใดในประวัติศาสตร์
ต่อมาก็ "ความตาย" อีก 1 โดยส่วนหนึ่งการตายไม่ใช่จุดสิ้นสุดของปัญหาอย่างที่เรารู้ๆกัน แต่มันอาจสร้างหรือสร้างสรรค์ปัญหาใหม่ๆขึ้นมา ซึ่งปัญหานั้นๆ อาจสร้างสรรค์สมชื่อ หรือ ฉิบหายก็ได้ อย่างใครหลายคนคงรู้ว่า เวลาพวกติดหนี้การพนันสุดท้ายมักใช้วิธี ฆ่าเพื่อยกหนี้ แต่ถามว่าปัญหาหายไปไหม ไม่หายหรอก มันแค่เปลี่ยนรูปเอง อาจเปลี่ยนไปหาคนอื่นหรือเหตุการณ์อื่น (อย่างกรณีหนี้พนัน ปัญหาถูกถ่ายโอนไปสู่คนรอบข้างทั้งหมด) ฉันใดฉันนั้น เรื่องนี้ความตายแค่เปลี่ยนรูปของปัญหาไปหาเรื่องอื่นๆต่อไป และเรื่องนี้ค่อนข้างโดดเด่นในแง่ที่ความตายเปลี่ยนรูป ส่งผลต่อหลายตัวละครไม่เฉพาะแต่ ตัวเอกเท่านั้น
และอีกหนึ่ง "หัวใจสลาย" ซึ่งผมมองว่าเป็นผลที่แปรรูปแล้ว อย่างที่บอกพวกนี้มันแค่เปลี่ยนรูปไปตามท้องเรื่อง ส่วนใครจะหัวใจสลายหรือไม่สลายประการใด ก็น่าติดตามอ่านต่อ มันจะสนุกก็ตรงนี้ล่ะ
ส่วนชื่อเรื่องในภาษาอังกฤษ มาจากหนึ่งในผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับตัวเอกชอบเพลงของ The Beatles เพลงนั้นคือ Norwegian Wood ชอบเพราะจังหวะที่เศร้าๆเหงาๆ แต่บางคนกลับเป็นห่วงเวลาเธอฟังเพลงนี้ มีประโยคหนึ่งที่เธอคนนี้พูดกับตัวเอกว่า มี 2 เรื่องที่เธออยากขอร้องเขา หนึ่งในนั้นคือ อย่าลืมเธอ ตัวเอกตอบว่า เขาจะไม่ลืมเธอ (ในใจเขาคิดต่อว่า เพราะเขาไม่อาจลืมเธอได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยรักเขาก็ตาม) จริงๆเรื่องนี้ไม่ได้แค่เศร้า แต่ในแง่ฟ้าหลังฝนก็สวยงามคือกัน น่าอ่านมากๆครับ ไม่เหมือนงานหลายชิ้นของเขาแน่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น